چكيده: اين مقاله در پاسخ به اين سوال كه آثار روابط روسيه و اسراييل بر فلسطين چيست به بررسي تبعات تقويت روابط روسيه و اسراييل براي فلسطين مي‌پردازد. به نظر مي‌رسد روسيه با توجه به مشكلات مختلف در حوزه‌هاي گوناگون اقتصادي، سياسي و منزلتي درصدد ترسيم خط مشي‌هايي است كه بتواند منزلت دوران شوروي سابق را در جهان، به ويژه خاورميانه احياء كند. در واقع، روسيه از يك طرف با توجه به تنگناهاي ناشي از انقلاب‌هاي مردمي و مداخله متغيرهاي مزاحم خارجي در خاورميانه به نفع رژيم صهيونيستي، ناچار است با اين رژيم متحد شود تا منافع خود را با هزينه كمتري تأمين كند. از طرف ديگر، تصور مي‌كند بازي با كارت فلسطين براي جلب حمايت عرب‌ها مي‌تواند اوضاع اقتصاديش را بهبود بخشد. بنابراين، ورود مجدد روسيه به خاورميانه، براي اسراييل منافع راهبردي در پي خواهد داشت و براي روسيه نيز، تاكتيكي جهت جلب حمايت عرب‌ها سرمايه‌دار خواهد بود. واژگان كليدي: فلسطين، اسراييل، روسيه، خاورميانه، ديپلماسي، سياست خارجي، روابط خارجي. مقدمه: در شرايطي كه منطقه خاورميانه را موج بيداري فرا گرفته و تحولات گسترده، فراگير و پرشتاب، اجازه هرگونه تامل را از كارشناسان و بلكه از نخبگان سياسي حاكم سلب كرده است، پوتين در دور جديد رياست جمهوري خويش، نخستين مقصد خاورميانه‌اي خود را تل‌آويو قرار داده و درصدد است ديپلماسي منطقه‌اي جديدش را از اسراييل شروع كند. اين اقدام پوتين در سياست خارجي روسيه، حاوي معاني بسياري است. اين رژيم از آنجا كه يك ششم جمعيت كشورش را يهوديان روس تبار تشكيل مي‌دهند و جايگاه ويژه‌اي نزد غرب و آمريكا دارد، براي روسيه كانال دسترسي به منابع، سرمايه و فناوري‌هاي پيشرفته غرب به شمار مي‌رود. اين اقدام پوتين همچنين به اين معناست كه روسيه قصد دارد از فلسطين به مثابه يك كارت بازي استفاده كند تا به منافع خود دست يابد. اين مقاله به دنبال آن است كه دريابد در پرتو تحولات منطقه، اسراييل در سياست خاورميانه‌اي روسيه چه جايگاهي دارد و روابط اين دو دولت چه تبعاتي براي فلسطين در بر خواهد داشت؟ فرضيه‌اي كه اين مقاله نيز به آن مي‌پردازد اين است كه در حالي كه روسيه، به طور سنتي، در جبهه حاميان فلسطين قرار دارد، ارتقاء جايگاه اسراييل در سياست خارجي‌اش براي كل جبهه مقاومت، به ويژه فلسطين هزينه‌هاي بسياري در برخواهد داشت. بنابراين، بايد روشن شود كه هدف روسيه از بازي جديد در منطقه چيست؟ در برابر اسراييل چه ملاحظاتي را رعايت مي‌كند و در نهايت، چگونه فلسطين در دو لبه قيچي روسيه و اسراييل قرباني مي‌شود؟

چكيده: حضور سوريه در محور مقاومت ضد اسراييلي، باعث شده است سران رژيم صهيونيستي آن را يكي از تهديدهاي اصلي تلقي كنند. بر همين اساس، اين رژيم، همواره در صدد تضعيف نظام حاكم بر كشور سوريه بوده است. با آغاز بحران داخلي سوريه، رژيم صهيونيستي به اشكال مختلف تلاش كرده است از وضعيت بحراني استفاده و به آن ضربه وارد كند. تهديد به حمله نظامي، اقدامات محدود نظامي، حضور واحدهاي ويژه در مناطق جنگي، حمايت و تسليح رسمي ايالات متحده آمريكا به عنوان متحد استراتژيك رژيم مخالفان، ارسال ادوات حساس نظامي براي مخالفان، ارائه خدمات اطلاعاتي و جاسوسي توسط دستگاه امنيتي خود به مخالفان و بالاخره تهديد جمهوري اسلامي ايران و حزب‌الله لبنان (از ستون‌هاي ديگر محور مقاومت) از جمله شيوه‌هايي است كه اين رژيم تلاش كرده با آنها به اهداف خود دست يابد. بر همين اساس سوال مقاله عبارت است از: رژيم صهيونيستي در مقابل بحران سوريه چه سياستي دارد و در اين مسير چه اقداماتي انجام مي‌دهد؟ واژگان كليدي: بحران سوريه، سياست خارجي، قضيه فلسطين، محور مقاومت

چكيده: هدف اين مقاله، بررسي تحول استراتژي دفاع و آزادسازي سرزمين فلسطين از سلطۀ صهيونيست‌ها است. اسراييلي‌ها طي جنگ‌هاي متعدد با كشورهاي عربي، با بهره‌گيري از استراتژي جنگ متقارن، همواره پيروز ميدان بوده‌اند. اما گروه‌هاي مبارز فلسطيني راه ديگري را در پيش گرفتند. سؤالي كه درباره اين تغيير استراتژي مطرح مي‌شود اين است كه «استراتژي گروه‌هاي مبارز فلسطيني در جنگ‌هاي 22 و هشت روزه با استراتژي كشورهاي عربي و گروه‌هاي فلسطيني كه طي دهه‌هاي گذشته عليه رژيم صهيونيستي به كار گرفته مي‌شد، چه تفاوتي دارد و استراتژي اخير چگونه توانسته است در مهار توسعه‌طلبي رژيم صهيونيستي مؤثر واقع شود؟» فرضيه قابل طرح اين است كه «گروه‌هاي مبارز فلسطيني با تاسي از حزب‌الله لبنان در جنگ 33 روزه و با پيروي از اصول جنگ نامتقارن، از موشك‌هاي كوتاه‌برد و ميان‌برد استفاده كردند. نبود عمق استراتژيك و ناتواني نظام پدافندي رژيم صهيونيستي براي مقابله با اين استراتژي مبارزاتي، به موفقيت فلسطيني‌ها در جنگ‌هاي 22 و هشت روزه و از ميان رفتن توان بازدارندگي اين رژيم منجر شده است.» اين مقاله براساس نظريه جنگ نامتقارن، تغيير استراتژي مبارزاتي فلسطيني‌ها را تحليل مي‌كند. واژگان كليدي: انتفاضه، جنگ چريكي، جنگ نامتقارن، حمله‌هاي موشكي، عمق استراتژيك، گروه‌هاي مبارز فلسطيني.

چكيده: با توجه به فرهنگ استراتژيك حاكم بر رژيم صهيونيستي، اسراييلي‌ها فلسيطيني‌ها را يك تهديد عمده داخلي عليه خود قلمداد مي‌كنند. اين رژيم كوشيده است با تكيه بر راهكارهايي اين تهديد را به حداقل برساند. مهمترين راهبرد امنيتي رژيم صهيونيستي درخصوص مقابله با فلسطيني‌ها، تحميل شرايط امنيتي مدنظر خود بر آنان و متعهد ساختن ايشان به حفظ امنيت اين رژيم مي‌باشد كه در نتيجه، هماهنگي امنيتي ميان سرويسهاي امنيتي تشكيلات خودگردان و رژيم صهيونيستي و مقابله با مبارزان فلسطيني‌ به بخش لاينفكي از حيات دستگاههاي امنيتي و بخشهاي مدني فلسطيني‌ها مبدل شده است. كليدواژه‌ها: تهديد، فرهنگ استراتژيك، امنيت، توافقنامه‌ها، هماهنگي امنيتي - مقدمه: مفهوم امنيت و روند دستيابي به آن طي تاريخ دستخوش تغييرات زيادي بوده و در هر مقطع زماني با توجه به نوع نگرش و تفكر انسان‌ها، تعابير متفاوتي از آن ارائه شده است. با وجود اين، بيشتر صاحب‌نظران، پايان جنگهاي مذهبي اروپا و انعقاد پيمان وستفاليا را سرآغاز عصر جديدي در تغيير ساختار جوامع و پيوستن گروههاي بشري كوچك‌تر به ساختارهاي اجتماعي بزرگ‌تر و سپس تشكيل واحدهايي به نام كشور دانسته‌اند. تامين امنيت جمعي به دست نهاد اداره‌‌كننده كشور به عنوان مرجع داراي حق حاكميت بر يك منطقه جغرافيايي، يكي از دغدغه‌هاي مهم حفظ موجوديت و بقاي كشورها به شمار مي‌رود. كشورها بايد براي رسيدن به سطح بالايي از امنيت، با تهديدات داخلي و درون‌مرزي و نيز مجموعه‌اي از تهديدات خارجي مقابله كنند كه البته نوع و منشأ اين تهديدات با توجه به شرايط مكاني، قومي و جمعيتي، فرهنگي، اقتصادي و سياسي هر كشور متفاوت است. در اين ميان، رژيم صهيونيستي به عنوان موجوديتي بيگانه در خاورميانه و فلسطين؛ با توجه به ملاحظات داخلي، منطقه‌اي و پيراموني خود تامين امنيت و تداوم بقاي خويش را در معادله‌اي پيچيده مي‌بيند كه بالطبع پاسخ‌هاي پيچيده‌اي را نيز طلب مي‌كند.